امنیت ملی

امنیت ملی

منیت ملی بنا به تعریف کتاب دایره المعارف دموکراسی نیت ملی آن عرصه‌ای از سیاست است که در آن یک کشور مستقل از خود در برابر حمله نظامی بیگانه یا در برابر ارعاب ناشی از احتمال وقوع چنین حمله‌ای دفاع می‌کند ارکات لازم برای امنیت ملی حفظ و آمادگی نیروهای مسلح را شامل می‌شوند در فرهنگ علوم سیاسی آمده است مصونیت نسبی یا مطلق یک کشور از حمله مسلحانه یا خرابکارانه سیاسی یا اقتصادی احتمالی همراه با وارد کردن ضربه کاری و مرگبار در صورت مورد حمله قرار گرفتن امنیت ملی بیان تمام مقاصد دفاعی کشور است یعنی آمادگی برای داشتن آن یا دوری گزیدن از آن با این همه خود سیاست‌های مربوط به امنیت ملی ممکن است در شرایط به خصوصی مثل سابقه تسلیحاتی یا کنترل تسلیحات موجب ناامنی گردد روحیه نیروهای نظامی تعداد و هوشمندی دانشمندان تکنولوژی و ویژگی‌های رهبران شخصیت‌های سیاسی و نظامی موقعیت ژئوپلیتیکی و قدرت اقتصادی کشور از حمله عوامل موثر در امنیت ملی است کن در سطح وسیع‌تر امنیت ملی متضمن هر چیزی است که به نحوی با احتمال وقوع جنگ ارتباط دارد مسئله امنیت ملی و پاسداری از آن در کشورهای دموکراتیک مسائل دموکراسی چگونه باید حل کرد پاسخ سوال به شکل ایجاد تعادل بین نیروهای زمینی و دریایی به هر حال از جهت نظری و علمی مقوله امنیت ملی همواره با دموکراسی در چالش است اما به هر حال مسئله امنیت ملی جز با حضور بالفعل یا بالقوه تجاوز خارجی قابل تصور و طرح نیست ظر می‌رسد خواه و ناخواه مسئله امنیت ملی با ملی گرایی رابطه تنگاتنگ دارد به عبارت دیگر هرچند در دوران معاصر ملی‌گرایی لزوماً به مفهوم مخالفت با دموکراسی نیست اما مقوله امنیت ملی به هر حال مستلزم قبول پیشاپیش ه‌ای از ملی‌گرایی است اصل ۱۷۶ قانون اساسی نیز با توجه به وظایف تعریف شده  بندهای سه گانه اجتماعی فرهنگی و اقتصادی در ارتباط با تدابیر کلی دفاعی امنیتی و بالاخره بهره‌گیری از امکانات مادی و معنوی کشور برای مقابله با تهدیدهای داخلی و خارجی نظر دارد ترکیب اعضا به گونه‌ای است که به شور اجنبه کاملاً سیاسی می‌دهد یعنی ۱ روسای قوای سه گانه ۲ رئیس ستاد فرماندهی کل نیروهای مسلح که منصبی ستادی و غیرعملیاتی دارد ۳ مسئول امور برنامه و بودجه ۴ دو نماینده به انتخاب مقام معظم رهبری ۵ وزرای خارجه کشور و اطلاعات ۶ ب مورد وزیر مربوط و عالی‌ترین مقام ارتش و سپاه ملاحظه می‌شود و عضو ثابت نیستند واضح است برقراری حکومت نظامی ممنوع است الت جنگ و شرایط اضطراری نظیر آن دولت حق دارد با تصویب مجلس شورای اسلامی موقتتا محدودیت‌های ضروری برقرار نماید ولی مدت آن به هر حال نمی‌تواند بیش از ۳۰ روز باشد و در صورتی که ضرورت همچنان باقی باشد دولت موظف است مجدداً از مجلس کسب مجوز کند ابراین تصمیمات شورا چنانچه منجر به ایجاد محدودیت‌های موقت باشد باید در اجرای اصل ۷۹ به مجلس عرضه و تصویب شود لاکن اجرای آن پس از طی مراحل تعیین منوط خواهد بود به تایید مقام معظم رهبری به این ترتیب اولاً امنیت ملی را در مواد ۵۰۲ و ۵۱۰ قانون مجازات اسلامی که در اولی آمده هر کس به نفع یک دولت بیگانه و به ضرر دولت بیگانه نه دیگر در قلمرو ایران مرتکب یکی از جرائم جاسوسی شود به نحوی که به امنیت ملی صدمه وارد نماید به یک تا ۵ سال حبس محکوم خواهد شد در دومی می‌خوانیم هر کس به قصد بره کمک به دشمن جاسوسان را که معمول تفتیش یا وارد کردن هرگونه لطمه به کشور بوده‌اند شناخته و مخفی نماید یا سبب اخفای آنها بشود به حبس از شش ماه تا ۳ سال محکوم می‌شود باید این گونه تفسیر شود که امنیت ملی و برهم خوردن آن یا صدمه دیدنش به صورت حمله نظامی به کشور وجود احتمال آن در اثر اقدامات جاسوسان باشد ثانیاً با فرض اینکه لفظ امنیت کشور را در مواد ۴۹۸ ۵۰۵ ۰۷ ۵۱۰ ۵۱۱ ۵۱۲ قانون به امنیت ملی تعبیر کنیم باید نتیجه اقدامات مرتکبین چنان باشد که باعث حمله به کشور احتمال قوی آن بشود ثالثاً لفظ امنیت جامعه در تبصره ۱ ماده ۶۸۷ و لفظ امنیت عمومی در ذیل ماده مذکور را باید مقوله‌ای جدا از امنیت ملی تلقی کرد و مفهوم و اعتبار برای آن قائل شد رابعاً تعبیر امنیت سیاسی و اجتماعی در ماده ۵۲۶ قانون مجازات اسلامی نیز مقوله‌ای اخف از امنیت ملی است ای زن همچنین است تعبیر امنیت جامعه در مواد ۶۱۲ و ۶۰۱۴ قانون مذکور اما همین ترکیب امنیت جامعه در تبصره ۱ از جهت اهمیت مفهومی بین آنچه در ۶۱۲ و ۶۱۴ مورد نظر است آنچه لفظ امنیت ملی به آن دلالت می‌کند دارد خامثن امنیت داخلی و خارجی کشور در ماده ۶۱۰ ان می‌رود مفهومی نزدیک به امنیت ملی داشته باشد.