آرای وحدت رویه

آرای وحدت رویه

 

چرا دادگاه های مختلف در مورد یک موضوع واحد ،آرای متفاوتی صادر میکنند و با یکدیگر وحدت رویه ندارند ؟

اگر منظور سرکار از عدم وحدت – رویه در قوه قضاییه – مواردی باشد که از دادگاه ها یا شعب دیوان کشور نسبت به موارد مشابه اعم از مدنی یا کیفری، با استنباطهای مختلف از قوانین آراء مختلفی صادر می شود، پاسخ این است که قانونگذار در ماده ۲۷۰ قانون آیین دادرسی کیفری تکلیف این مورد را تعیین کرده و راهکار برخورد با آن را هم نشان داده است. البته قبلاً هم نظیر ماده ۲۷۰ را داشتیم.  در این موارد رئیس دیوان عالی کشور یا دادستان کل بر مبنای اطلاع خود یا بر حسب اعلام قضات دیوان عالی یا دادگاهها موضوع را در هیات عمومی دیوان عالی کشور مطرح می کنند. رای اکثریت قضات هیات عمومی در حکم قانون و برای همه دادگاهها و شعب دیوان عالی کشور لازم الاتباع خواهد بود. البته نسبت به احکام قطعی شده بی اثر است. این رای را رای وحدت رویه می نامیم. در اصل ۱۶۱ قانون اساسی هم “ایجاد وحدت رویه قضایی” در کنار “نظارت بر اجرای صحیح قوانین” از وظایف دیوانعالی کشور اعلام شده است. بنابراین در مورد “وحدت رویه” به معنی اخص مشکلی نداریم. به نظر من هر فردی که به وجود آرای متفاوت (یا اصطلاحاً متهافت ) پی ببرد می‌تواند مراتب را با ضمیمه کردن تصویر این  آرا، به ریاست دیوان عالی کشور یا دادستان کل اعلام کند. این دو مقام به موجب ماده ۲۷۰ سابق الذکر “تکلیف” دارند موضوع را در هیات عمومی مطرح کنند و عدم اقدام ایشان تخلف قضایی محسوب خواهد شد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *