لایحه باید کوتاه و موجز ، دارای نظم منطقی و خالی از مطالب غیرمرتبط با موضوع یا غیر موثر در مقام باشد . لوایح مفصل و کسالت آور – اگر همه خوانده شوند، که ممکن است نشوند- هرگز با اشتیاق خوانده نخواهد شد . بنابراین پیش از اقدام به نوشتن باید مطمئن شویم به کلیه جنبه های موضوعی و حکمی قضیه کاملاً تسلط داریم . به این منظور الفاظ و عبارات ذیل باید از متن لایحه حذف شود : ۱➖ هر لفظ یا عبارتی که وظیفه بیان معنی و مفهوم خاصی را برعهده ندارد مثل ترکیب «در واقع» یا «به طور کلی» ۲➖ هر کلمه یا تعبیر طولانی که می توان کلمه یا تعبیر کوتاه تری به جای آن به کار برد . مثل «حاضر شدن» به جای «حضور به هم رساندن» یا «مطلع شدن» و «آگاه شدن » به جای «اطلاع حاصل کردن» . ۳➖ هر قیدی که فعل بدون آن نیز ، معنی مورد نظر را در بر دارد و می رساند مثل «به شدت کوبیدن» ، «بلند فریاد کشیدن» ، «به وضوح توضیح دادن» ۴➖ هر فعل مجهولی که باعث مکتوم ماندن فاعل افعال شود . نتیجه کاربرد این روش، به دست دادن نوشته ای ساده و روشن خواهد بود که خواننده مجال سوء تعبیر یا عدم درک آن را نخواهد یافت.