قانونگذار باید به تدوین قانون جامعی درباره حمایت از حیوانات اقدام کند
خبرگزاری ایسنا – ۱۱ فروردین ۱۳۹۵ واقعیت این است که برخی از دیدهها، شنیدهها و خواندهها ما را نسبت به سرنوشت بشریت – لااقل در محدودهای که ما هستیم – بیمناک و ناامید میکند. کشتن بی رحمانه سگها، آتش زدن الاغ، کشتن و مثله کردن توله خرس و … از انسانهایی با ذهن و عقل سالم و متعارف بر نمیآید. جالب است بدانید در مطالعات وسیعی که در مورد قاتلین زنجیرهای در برخی کشورها انجام شده، بر مبنای حقایق آماری وجود سه علامت در این افراد اعم از داشتن مادرانی به شدت خشن، شب ادراری در دوران کودکی و حیوان آزاری در زمان طفولیت ثابت شده است. جفری دامر مشهور یعنی همان قاتلی که قربانیانش را پس از تجاوز می کشت و گوشتشان را می خورد نمونه خوبی است که در زمان بچگی از آزار حیوانات لذت می برده است. به منظور حفظ و حراست جامعه، ترویج اخلاق حسنه و جلوگیری از اشاعه خشونت در جامعه هر نوع قانونگذاری که تعرض و بدرفتاری با حیوانات را منع کند، قطعا مفید است. در عین حال کار فرهنگی بر روی کودکان از مهدکودک ها و دبستان در این خصوص می تواند مفید باشد. همه حیوانات مخلوق خداوند متعال هستند و حس درد دارند و رابطه عمیق بین تولهها و والدین آنها برقرار است. همچنین باید با برخی افکار خرافی که بعضی از انسانها برخی از حیوانات را حامل روح شیطانی و یا از این قبیل مطالب بیربط میدانند، مبارزه کرد. در خصوص شکار نیز شاید روزگاری شکار حیوانات وسیله تغذیه انسانها بود ولی امروز چنین نیست؛ لذا محمل و عذری برای کشتن حیوانات برای استفاده از گوشتشان وجود ندارد. همچنین از بین بردن گونه هایی از حیوانات تعادل اکولوژیکی جامعه و محیط زیست را بر هم زده و می زند که ضرر نهایی آن متوجه انسان هاست. در مورد شکار ، گرفتن جریمه، خسارت و حتی مصادره سلاح (که یکی از بدترین کابوس های شکارچیان است) وافی به مقصود نیست و لازم است از یکسو مجازات های تعیینی با عمل ارتکابی متناسب شود و از دیگر سو با استفاده از ضوابط قانون مجازات جدید، بهتر است شکارچیان و آزاردهندگان حیوانات مکلف به درمان خود شده و در کلاسهای توجیهی و جلسات روان درمانی حضور یابند.