جامعه امروز پذیرای تسلط مطلق پدر بر فرزندش نیست
باید تسلط بدون محدودیت والدین بر فرزند از اذهان حذف شود . مسالهی تغییر ذهنیت و ساختار فرهنگی، محتاج برنامهریزی کلان و بلند مدت است. در خصوص مادهی ۲۲۰ قانون مجازات اسلامی (عدم قصاص پدری که فرزندش را به قتل برساند) و لزوم اصلاح آن ، این ماده صبغه شرعی داشته و بنابراین اظهار نظر جامع الاطراف درخصوص آن در خور و شایستهی علما و متخصصان فقهی است. این مساله که والدین و بالاخص پدر و جد پدری، نوعی سلطه و اقتدار بدون محدودیت بر فرزند خود دارند، باید از اذهان محو شود زیرا در جامعه امروز هیچکس نمیتواند بر کس دیگر چنین سلطهای داشته باشد و اصلا نباید داشته باشد. با توجه به اینکه در قانون بحث تعزیر مرتکب چنین عملی به طور اصولی مطرح شده بدون اینکه میزان تعزیر مشخص شده باشد و با عنایت به اینکه در مادهی ۶۱۲ قانون مجازات اسلامی برای مواردی از این دست، حبس از سه تا ده سال تعیین شده، بهتر است که قانونگذار با اصلاح ماده ۶۱۲ قانون مجازات اسلامی مجازات موضوع ماده را تشدید نمایند و به عنوان مثال امکان تعیین مجازات تا حبس ابد را برای این موارد پیشبینی کنند. فردی که مرتکب چنین عملی میشود، واجد حالت خطرناک بوده و باید او را از اجتماع دور نگه داشت و لازم است تدابیری اتخاذ شود که مجرمین بالقوه از این نوع، یا از تبعات قانونی کار خود بترسند و یا اگر مشکلات روانی دارند، از طریق مقتضی درمان شوند. صرفنظر از اینکه در کنوانسیون حقوق کودک چه مواردی پیش بینی شده، قانونگذار ما باید برای اینگونه موارد، فکر اساسی و عامل کند. اگر مادهی ۲۲۰ قانون مجازات به طور کامل تشریح و تبعات آن برای علما و فقهای حال حاضر مطرح شود به احتمال قوی فتوایشان متفاوت از آنچه که در مادهی ۲۲۰ قانون مجازات آمده، خواهد بود.
خبرگزاری ایسنا
دهم اسفند هزاروسیصد و هشتاد و یک