منع خشونت علیه زنان
بنابر آمار سازمان بهداشت جهانی در سال ۲۰۱۳، دست کم بیش از یک سوم از زنان در سرتاسر جهان، خشونت جنسی یا فیزیکی را تجربه کردهاند. در کشورهای موسوم به جهان سوم و حتی برخی از کشورهای همسایه این رقم گاه به سه چهارم افزایش یافته است. در ایران نیز گاها خشونت هایی دیده میشود. با این همه در برخی از نواحی کشور و اقلیت های قومی بسیاری از زنان دستکم یکبار خشونت علیه خود را تجربه کرده اند. بسیاری افزایش آمار خشونت علیه زنان در ایران را در نتیجه خلاهای قانونی در این زمینه میدانند و برخی مشکل را در فرهنگ جامعه به ویژه آنچه از آن تحت عنوان حفظ کیان خانواده نام برده میشود، میدانند.
بهمن کشاورز: با تعیین مجازاتهای اشد برای اعمال خشونت علیه زنان مشکلی حل نخواهد شد. در پاسخ به اینکه عدهای معتقدند مشکل اصلی خشونت علیه زنان در کشور ما این است که در هیچ ماده قانونی این موضوع تصریح نشده، باید گفت دلیلی برای اینکه خشونت علیه زنان به طور مجزا در قانون بیاید وجود ندارد، زیرا زنان و مردان از نظر حمایت قانونی با یکدیگر مساوی هستند و هر دو باید در حد اعلا مورد حمایت قانون واقع شوند.
البته قانونگذار در ماده ۶۱۹ قانون مجازات اسلامی اعلام کرده «هر کس در اماکن عمومی یا معابر، متعرض یا مزاحم اطفال یا زنان بشود یا با الفاظ و حرکات مخالف شئون و حیثیت به آنان توهین نماید به حبس از ۲ ماه تا ۶ ماه و تا ۷۴ ضربه شلاق محکوم خواهد شد» و حتی اداره حقوقی قوه قضائیه در سال ۱۳۷۳ نظری داده مبنی بر اینکه «هر گاه مسلم شود مردی به قصد مزاحمت زنی را تعقیب نموده با عدم به کاربردن لفظ یا الفاظ هم قابل مجازات است». بنابراین ملاحظه میشود در موارد خاص قانونگذار درصدد حمایت از زنان بوده و به طریق اولی در مورد تعرضات یدی- دستی و ضرب و جرح باید حساسیت بیشتری وجود داشته و سختگیری بیشتری اعمال شود. متاسفانه قسمت مهمی از این خشونتهای بدنی از جانب بستگان نظیر شوهر، پدر، برادر و حتی پسر در محیطهای بسته و دور از انظار صورت میگیرد و باز هم متاسفانه خانمهای مورد تعرض به اعتبار اینکه میخواهند حفظ آبرو کنند از اقدام قانونی خودداری میکنند.
درباره راهحل اصلی مبارزه با این موضوع نیز واقعیت این است که حل این مشکل در وهله اول منوط به فرهنگسازی و تربیت افراد است و این نیاز به آموزش طولانی و صرف وقت دارد والا با اعمال مجازات، تشدید مجازات و یا حتی تعیین مجازاتهای اشد برای خشونت علیه زنان مشکلی حل نخواهد شد. وقتی پسربچهای مشاهده می کند که رفتار پدر با مادر یا، برادر با خواهرش توام با خشونت و بیادبی است مطمئنا دچار بدآموزی خواهد شد زیرا اینگونه رفتارها را عالی میپندارد و تغییر دادن این ذهنیت محتاج کار طولانی و فعالیت آموزشی و فرهنگی جدی است که باید از جانب کسانی انجام شود که خود به جد به اینگونه اقدامات و تعلیمات معتقد باشند.
روزنامه آفتاب یزد –هفتم آذرماه یکهزار و سیصد و نود و چهار