دولتمردان به طور کلی ، کم و بیش دچار توهم ثروت در خصوص وکلا هستند ، اما به طور اخص ادارات دارایی با این مشکل دست به گریبان هستند

دولتمردان به طور کلی ، کم و بیش دچار توهم ثروت در خصوص وکلا هستند ، اما به طور اخص ادارات دارایی با این مشکل دست به گریبان هستند

نقل از کتاب «آسیب شناسی وکالت دادگستری» : وکیل مصداق واقعی کسی است که به اصطلاح «بیرونش دیگران و درونش خودش را می کشد». دولتمردان ، به طور کلی ، کم و بیش ، دچار «توهّم ثروت» در خصوص وکلا هستند. اما ادارات دارائی، به طور اخصّ، با این مشکل دست به گریبانند. جلوه های بیرونی و شدید این اشکال را به وضوح وقتی می توان دید که مسؤول یا مأموری از واحدهای دیگر مالیاتی به قسمت مربوط به وکلای دادگستری منتقل می شود. چنین صاحب منصبی با پیش داوری و توهّمات غیر عادی در مورد درآمد و ثروت همه وکلا کار خود را آغاز می کند و در نتیجه خیلی زود با مؤدیان و مراجعانش درگیری های شدید پیدا می کند.
کار آموز جوانی ،که به ویژه در این روزگار، دچار انواع مشکلات مالی است و به اصطلاح «هشتش گرو نُه اش است» با پایان دوره کار آموزی و اتیان سوگند وکالت، ناگهان «وکیل» می شود. مردم که تا دیروز به او تقریباً به عنوان محصّل و دانشجو نگاه می کردند، ناگهان تغییر نظر و دیدگاه می دهند و وکیلش می دانند و می خوانند و بر اساس ذهنیت نادرست خود از او توقع دارند. حال آن که امکانات مالی کار آموز دیروز، با وکیل شدن نه تنها افزایش نیافته بلکه هزینه تأسیس دفتر هم بر هزینه هایش اضافه شده، زیرا ادامه حضورش در دفتر وکیل سرپرست ، ممکن نیست. این بالا رفتن توقع ممکن است در خانواده و در قبال همسر و فرزند هم ، تا حدّی، و در مقابل خویشاوندان ،به میزان بیشتری ، به وجود آید.
واقعیت دیگر این است که وکلا تنها صنف و گروهی هستند که مالیات بر درآمدشان را در آغاز روند تحصیل درآمد – و حتی گاهی پیش از تحصیل آن -پرداخت می کنند! وکیل باید همه ساله پروانه خود را حداکثر تا پایان آبان ماه تمدید کند و برای این تمدید به مفاصا حساب مالیاتی نیاز دارد. عدم تمدید پروانه مانع کار وکیل است و اگر در چنین حالتی کاری را بپذیرد – یعنی بدون این که پروانه اش تمدید شده باشد قبول وکالت کند – مرتکب تخلّف انتظامی می شود
.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *