حرمت امامزاده با متولی است

حرمت امامزاده با متولی است

اینکه دو وکیل در مقام دفاع از حقوق موکلین خود با یکدیگر تعارض علمی و فنی پیدا کنند،امری قابل قبول و شاید ناگزیر است.اما اینکه این اختلاف علمی و فنی جنبه معارضه شخصی و برخورد فردی پیدا کند،به هیچ وجه پذیرفتنی نیست. موکلین و پرونده ها می آیند و می روند اما وکلای طرفین به عنوان آحادِ جامعه وکالت و همکارانِ یکدیگر باقی می مانند . پس لازم است اولاً قتی موکلمان از وکیل قبلی خود گله و یا به او حمله می کند حق همکاری را بجا آوریم و حتی المقدور از همکار غایبمان دفاع کنیم.  ثانیاً در مقام خطاب به دادگاه هرگز استفاده از عناوینی چون «همکار دانشمند» یا «همکار محترم» و امثال آن را برای توصیف وکیل طرف دعوی، ترک و فراموش نکنیم . ثالثاً اگر در اظهارات و استدلالات همکارمان اشتباه و خطای بیّن و فاحشی دیدیم، در عین ردّ آن و بازنمودن خطا و تمسّک به موضوع به نفع موکل خویش ، هرگز به «مسخره کردن» و «طعنه زدن» و «به رخ کشیدن» دست نیازیم. که انسان محل خطا و نسیان است و خود نیز از اشتباه و لغزش مصون نیستیم.  رابعاً هرگز اجازه ندهیم در حضور ما به همکارمان توهین شود . چه از سوی موکل ما و چه از طرف مقام قضایی و چه از جانب افراد دیگر .  خامساً اگر از همکاران گله ای و نسبت به ایشان انتقادی و یا حتی از ایشان شکایتی داریم ، بدواً سعی در حل موضوع از طریق مذاکره مستقیم به عمل آوریم. در مرحله بعدی تلاش در حلّ قضیه به کمک همکاران پیشکسوت معمول داریم و مراجعه به کانون یا مقامات قضایی و علنی کردن موضوع را به عنوان «آخرالدوا» در نظر بگیریم .  سادساً اجازه ندهیم عوام (یا خواص) با مستثنی کردن ما (که: «بلانسبت شما» یا «همه مثل شما نیستند») به همکاران ما (هر چند روش و منش ایشان مورد پسند ما نباشد) حمله یا توهین کنند . بدیهی است رعایت این امور به هیچ وجه با وجوب برخورد با افرادی که عملشان آبروی جامعه وکالت را مهتوک می کند، مانعه الجمع نیست.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *