بدترین تاثیری که کمبود وقت برای وکیل دارد نپرداختن به ورزش است

بدترین تاثیری که کمبود وقت برای وکیل دارد نپرداختن به ورزش است

وکیل حرفه ای در ابتدای برنامه روزانه خود، پیش از سپیده صبح به ورزش کردن به طور جدی می پردازد . همیشه به دوستان و همکاران جوانم توصیه کرده ام و می کنم که ورزش را نه یک تفنّن بلکه قسمتی جدی از کار تلقی کنند و اگر امکان و توانش را دارند حتی به ورزش های رزمی نیز بپردازند . بدترین اثر کمبود وقت نپرداختن وکیل به ورزش است . ورزش جدی و حتی سنگین از آغاز تا پایان عمر باید جزء برنامه روزانه وکیل باشد . نپرداختن به آن مشکلات بدنی و روانی و عصبی روزافزون را در پی خواهد داشت (که در وکلا زیاد می بینیم) . آثار دیگر این کمبود وقت را در تغذیه شتاب زده و ناسالم ، افسردگی ها و اضطراب های ناشی از انباشتگی کارهای عقب مانده ، اختلالات عروقی و قلبی و بالاخره بی اعتنایی به پیش گیری و درمان و علامات مربوط به احتمال بیماری ، می توان دید . این اشکالات هم بر بازده کاری وکیل تأثیر منفی دارد . این تذکر را لازم می دانیم که هر چند آمار دقیقی در دست نداریم اما بر مبنای دیده ها و شنیده ها می توانیم ادعا کنیم میزان بیماری های عصبی و قلبی و عروقی در میان وکلای دادگستری به طور نسبی از سایر مشاغل بیشتر است . البته این ادعا در مورد وکلای آمریکا مستند به آمار است و اگر شرایط کاری آن ها را با وکلای ایران مقایسه کنیم ناچار به این نتیجه خواهیم رسید که به قیاس اولویت باید وکلای ما در وضعی بدتر و خطرناک تر از همکاران آمریکایی خود قرار داشته بشند . تعداد وکلایی که در دادگاه ها یا دفتر خود سکته کرده و مرده اند کم نیست .